สรุปจากการอธิบายได้ความว่า

๑.เป็นพนักงานขายรถยนต์ โดยบริษัทให้ค่าจ้างในจำนวนที่แน่นอนจำนวนหนึ่งและตกลงจ่ายค่าคอมฯให้อีกจำนวน...บาทต่อคัน หากทำยอดได้เกินเป้าที่กำหนด (ในที่นี้ได้กำหนดไว้ ๓ คันต่อเดือน)

๒.บริษัทอ้างว่าส่งเอกสารไม่ครบถ้วนจึงไม่จ่ายค่าคอมฯ

๓ .หากบริษัทเรียกพบและกดดันให้เราลาออกควรจะทำอย่างไร?

ขอตอบอย่างนี้ครับ

๑.การเป็นพนักงานขายรถยนต์ ก็เป็นสัญญาจ้างแรงงานที่ไม่มีกำหนดระยะเวลาจ้างที่แน่นอน ซึ่งนายจ้างต้องกำหนดอัตราค่าจ้างที่ไม่ต่ำกว่ากฎหมายกำหนด (ในที่นี้คาดว่าจะได้ค่าจ้างไม่น่าถึงเก้าพันบาท เพราะเคยมีญาติทำงานในลักษณะนี้เหมือนกัน) อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาจากค่าคอมฯแล้ว ไม่เข้าองค์ประกอบของค่าจ้าง แต่เป็นสวัสดิการเพื่อจูงใจให้ทำยอดให้ได้ตามเป้า ดังนั้น เมื่อเป็นข้อตกลงกันในเรื่องของการจ่ายค่าคอมฯแล้ว เมื่อพนักงานทำได้ตามเงื่อนไข (ได้ตามเป้า) พนักงานย่อมมีสิทธิได้รับค่าคอมฯอย่างแน่นอนครับ


๒.บริษัทยกข้ออ้างว่าเราส่งเอกสารไม่ครบถ้วนจึงไม่จ่าย.....ขอตอบอย่างนี้ครับ..

หากบริษัทได้กำหนดหลักเกณฑ์ดังกล่าวโดยได้มีการเรียกเราไปรับทราบหรือให้เราเซ็นต์รับทราบเงื่อนใขดังกล่าว ถือว่าเราได้ยอมรับเงื่อนไขนั้น แต่หากว่าเราไม่รู้เงื่อนไขดังกล่าวก็ไม่สามารถมาตัดสิทธิอันพึงได้ของเราได้ครับ ...หากเราไม่รู้มาก่อน จะมาตัดค่าคอมฯเราไม่ได้ครับ

๓.หากบริษัทเรียกตัวและกดดันให้ลาออก ควรทำอย่างไร?...

ก็อยู่ที่เราครับ..จริงๆหากเราไม่เซ็นต์ใบลาออก นิติสัมพันธ์ระหว่างเรา (ลูกจ้าง) กับบริษัท(นายจ้าง) ก็ยังคงมีอยู่ต่อไป (แต่อาจจะทำงานอย่างลำบากมากขึ้น เช่น ไม่มอบหมายงานให้ทำ)

ดังนั้นอาจจะพูดแบบตรงไปตรงมาเลยว่า หากจะให้เราออกจะให้เงินช่วยเหลือเราเท่าใหร่? หากเราพอใจก็รับไป..หากไม่พอใจก็อยู่เป็นพนักงานต่อไป ซึ่งบริษัทก็ต้องจ่ายค่าจ้างให้เรา หรือหากบริษัทบอกเลิกจ้างเรา หรือบอกว่า "คุณไม่ต้องมาทำงานอีกแล้วนะ" อย่างนี้ ถือว่าบริษัทได้เลิกจ้างเราแล้วตามนัยแห่งพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ.๒๕๔๑ ซึ่งนายจ้างต้องจ่ายค่าชดเชยตามอายุงาน(ดูมาตรา ๑๑๘)

และหากเป็นการเลิกจ้างโดยไม่เป็นธรรม ก็สามารถเรียกค่าเสียหายได้อีกครับ รวมทั้งหากมีวันหยุดพักผ่อนประจำปีเหลืออยู่ก็มีสิทธิได้รับเงินเท่ากับค่าจ้างทั้งหมดด้วย และหากนายจ้างบอกเลิกจ้างไม่ถูกต้องก็ยังมีสิทธิได้รับสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าอีกครับ(หรือที่เรียกว่าค่าตกใจ)

หรือหากยังสงสัยประการใดก็สามารถโทรสอบถามได้ครับ

วันนี้มีลูกจ้างที่ทำงานประจำในผับแห่งหนึ่งช่วงกลางคืน (มีประกันสังคม มีสวัสดิการต่างๆ) โทรศัพท์มาสอบถามว่านายจ้างประกาศให้พนักงานหยุดงานเนื่องจากในช่วงนี้มีการประกาศใช้กฎอัยการศึก ซึ่งนายจ้างแจ้งว่าจะเปิดร้านตามปกติก็ต่อเมื่อมีการยกเลิกประกาศดังกล่าวแล้ว อย่างไรก็ตามนายจ้างไม่ได้แจ้งว่าช่วงหยุดงานนี้ ลูกจ้างจะได้รับเงินเดือนหรือไม่ อย่างไร จึงโทรมาสอบถามถึงความกังวลดังกล่าว

ผมได้ตอบไปว่า เนื่องจากการประกาศใช้กฎอัยการศึกนั้น ไม่ใช่เหตุสุดวิสัย ที่นายจ้างต้องหยุดกิจการทั้งหมดหรือบางส่วนเป็นการชั่วคราว  แต่มีสาเหตุมาจากผลกระทบต่อการประกอบกิจการของทางร้าน  จนทำให้ร้านไม่สามารถประกอบกิจการได้ตามปกติ  ดังนั้นตามพ.ร.บ.คุ้มครองแรงงาน 2541 จึงได้กำหนดให้นายจ้างต้องจ่ายเงินให้แก่ลูกจ้างไม่น้อยกว่าร้อยละ 75  ของค่าจ้างในวันที่ทางร้านไม่ได้ให้ลูกจ้างทำงานนั้นๆครับ 

มีลูกความโทรศัพท์มาถามว่า บิดาได้ซื้อรถให้บุคคลภายนอกใช้ แต่ 3 เดือนที่ผ่านมาบิดาได้เสียชีวิตลง เลยไม่ได้ส่งงวดรถกับไฟแนนซ์ต่อ ทำให้ทางบริษัทไฟแนนซ์มาทวงถามค่างวดรถที่บ้านกับลูกและภรรยา และจะดำเนินการฟ้องร้องค่าเสียหายกับครอบครัว จะต้องทำอย่างไรหรือแก้ปัญหาอย่างไรบ้างในกรณีอย่างนี้

ผมได้แนะนำไปว่า เมื่อบิดาเป็นผู้เช่าซื้อ บริษัทไฟแนนซ์ในฐานะผู้ให้เช่าซื้อจึงมีสิทธิฟ้องแพ่งเรียกค่าเสียหายในฐานผิดสัญญาเช่าซื้อได้อยู่แล้ว อีกทั้งสิทธิเช่าซื้อทรัพย์สินถือเป็นมรดกที่ตกทอดมายังทายาท ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 1600 แต่ทั้งนี้ทายาทรับผิดไม่เกินมรดกที่ตกทอดแก่ตน ตาม ป.พ.พ.มาตรา 1601 ดังนั้นในฐานะทายาทจึงต้องเข้าไปเป็นคู่ความโดยอัตโนมัติ และต้องต่อสู้คดีเพื่อขอลดค่าเสียหายตามหมายฟ้องดังกล่าวครับ

วันนี้ทนายความได้ให้คำปรึกษากรณี “ภรรยาหนีออกจากบ้านไปอยู่กับผู้หญิงอีกคนที่เป็นทอม และไม่สนใจลูกๆแม้แต่น้อย พอโทรศัพท์ไปถามก็แจ้งว่า จะไม่กลับมาอยู่กับสามีหรือพ่อของลูกอีกต่อไปแล้ว สามีเลยสอบถามมาว่าสามารถแจ้งความกรณีที่ภรรยาละทิ้งบุตร และข้อหามีชู้กับแฟนใหม่ที่เป็นทอม ได้หรือไม่ อย่างไร”

ผมได้คำแนะนำไปว่า

การกระทำของภรรยานั้น สามีสามารถร้องขอให้ศาลสั่งถอนอำนาจปกครองบุตรของภรรยาได้เพราะถือเป็นกรณีที่ภรรยาให้อำนาจปกครองเกี่ยวแก่ตัวผู้เยาว์โดยมิชอบ หรือประพฤติชั่วร้ายตาม ป.พ.พ.มาตรา 1582

แต่การที่ภรรยาคบหาหญิงที่เป็นทอม ซึ่งมีลักษณะเป็นชายเพียงรูปลักษณ์ภายนอกนั้น ยังไม่เข้าความหมาย “ชู้” ตามกฎหมาย สามีจะอ้างสิทธิฟ้องร้องต่อศาลเกี่ยวกับการกระทำของภรรยานั้นไม่ได้ เพราะยังไม่เข้าหลักเกณฑ์ที่จะเรียกค่าทดแทนตามมาตรา 1523 วรรคสอง ของประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ (ป.พ.พ.) ครับ

เงินต่อไปนี้ไม่ถือว่าเป็นค่าจ้าง

1) เงินที่จ่ายเป็นสวัสดิการ หมายถึง นายจ้างจ่ายเงินเพื่อช่วยเหลือลูกจ้างในด้านต่างๆ เช่น ค่าอาหาร ค่าเครื่องแบบ ค่าพาหนะ ค่าเช่าที่พัก ค่าหอพัก  ค่ารักษาพยาบาล ค่าเลี้ยงดูบุตร ค่าเล่าเรียนบุตร เงินฌาปนกิจศพ ค่าคลอดบุตร ค่าประกันอุบัติเหตุ เงินโบนัส ค่าภาษี ค่าน้ำ ค่าไฟฟ้า ค่าโทรศัพท์ ค่าเช่ารถประจำตำแหน่ง เป็นต้น


2) เงินที่จ่ายจูงใจลูกจ้างให้ทำงานมากกว่ามาตรฐานปกติ เช่น ค่าทิปจากงานบริการ

หรือเงินที่นายจ้างตกลงจ่ายให้แก่ลูกจ้างที่ทำยอดขายได้ตามเป้า ที่กำหนด  เพื่อจูงใจให้ทำยอดขายเพิ่ม  ไม่ได้ตอบแทนการทำงานโดยตรง  ทั้งยังจ่ายเป็นรายเดือน  รายไตรมาส  หรือรายปี  มิใช่ตอบแทนการทำงานในเวลาทำงานปกติของวันทำงาน  มิใช่ค่าจ้าง  (คำพิพากษาที่ 2246 / 2548)

“เบี้ยเลี้ยง” ที่จ่ายให้เมื่อออกไปทำงานต่างจังหวัดเป็นครั้งคราว ไม่ใช่ค่าจ้าง (คำพิพากษาที่ 2335 / 2523)
     
         
3) เงินที่จ่ายจ่ายเพื่อให้ลูกจ้างออกจากงาน


4) เงินที่จ่ายจ่ายเพื่อทดแทนเงินหรือสิ่งที่ลูกจ้างจ่ายไป เช่น ค่าน้ำมันรถ ค่าทางด่วน ค่ารถประจำตำแหน่ง เป็นต้น 


เช่น ค่าน้ำมันรถเหมา จ่ายเพื่อชดเชยกับการที่ลูกจ้างนำรถยนต์ส่วนตัวมาใช้ในการทำงาน (คำพิพากษาที่ 4842 / 2548) ค่าพาหนะเหมา จ่ายให้แก่ลูกจ้างที่เดินทางไปทำงานนอกสถานที่  เป็นเงินช่วยเหลือค่าเดินทาง  (คำพิพากษาที่ 9016 – 9043 / 2549)

             
5) เงินที่จ่ายเพื่อตอบแทนการทำงานนอกเวลาหรือเกินเวลาในวันทำงาน


6) เงินที่จ่ายเพื่อตอบแทนการทำงานนอกเวลาหรือเกินเวลาในวันหยุด


7) ค่าจ้างที่ได้โดยไม่ต้องทำงานได้แก่                            

7.1) เงินที่นายจ้างจ่ายให้แก่ลูกจ้างในวันหยุดและวันลา                 

7.2) ลูกจ้างไม่ได้ทำงานแต่ลูกจ้างมีสิทธิได้รับตามกฎหมาย                       

7.3) ค่าจ้างในวันหยุด เช่น ลูกจ้างรายเดือนได้ค่าจ้างในวันหยุดประจำสัปดาห์ ลูกจ้างรายวัน รายชั่วโมง และลูกจ้างตามผลงานได้ค่าจ้างในวันหยุดตามประเพณี  หรือวันหยุดพักผ่อนประจำปี  เป็นต้น   

 
ค่าจ้างในวันลา เช่น ลาป่วยปีละไม่เกิน 30 วันทำงาน ลาเพื่อคลอดบุตรไม่เกินครรภ์ละ 45 วัน เป็นต้น



สำหรับค่าใช้จ่ายต่อไปนี้ ต้องถือว่าเป็น "ค่าจ้าง"

(1) ลูกจ้างได้รับค่าน้ำมันรถ และค่าโทรศัพท์ทุกเดือนเป็นจำนวนแน่นอน ในลักษณะเหมาจ่าย  ไม่ต้องมีใบเสร็จ  มิใช่เป็นเงินสวัสดิการหรือเงินช่วยเหลือ  ได้รับเนื่องจากการทำงานตามปกติ เป็นค่าจ้าง (คำพิพากษาที่ 7316 / 2549)

(2) ค่าคอมมิชชั่น หรือค่าตอบแทนการขาย คำนวณจากยอดสินค้าที่จำหน่ายได้  เป็นค่าจ้างตามมาตรา 5   อายุความ 2 ปี (คำพิพากษาที่ 3759 / 2546 , 2863 / 2552) ค่าคอมมิชชั่นลูกจ้าง ได้รับเมื่อหาลูกค้ามาทำป้ายโฆษณาจากนายจ้างได้  เป็นค่าจ้างตามผลงาน (คำพิพากษาที่ 8758 / 2547)

(3) “เบี้ยเลี้ยง” จ่ายให้ทุกคนที่มาปฏิบัติงาน ฯ อัตราแน่นอนทุกเดือน ไม่ใช่จ่ายเมื่อออกไปทำงานนอกสถานที่ (คำพิพากษาที่ 1328 / 2527)


(4) “เงินเพิ่มพิเศษ” สำหรับการทำงานเป็นกะ  นายจ้างจ่ายให้เป็นการตอบแทนการทำงาน (คำพิพากษาที่ 2770/2528)

(5) ค่าชั่วโมงบิน จ่ายให้แก่ลูกจ้างที่เป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินตามอัตราที่คำนวณจากเวลาที่ได้ปฏิบัติงาน จ่ายเป็นรายเดือน  แม้แต่ละเดือนจะได้รับในจำนวนไม่แน่นอน  ไม่เท่ากัน แต่ก็ถือว่าเป็นเงินที่จ่ายเพื่อตอบแทนการทำงาน (คำพิพากษาที่ 1394/2549)

(6) เงินประจำตำแหน่ง เป็นค่าจ้างที่ต้องนำไปรวมคำนวณค่าชดเชยและสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า (คำพิพากษาที่ 5024 / 2548)

(7) ค่านายหน้าในการยึดรถเป็นเงินที่นายจ้างตกลงจ่ายให้แก่ลูกจ้าง โดยคำนวณจากจำนวนรถที่ลูกจ้างยึดได้ในอัตราแน่นอนคันละ 10,000 บาท นอกเหนือจากค่าจ้างรายเดือนเดือนละ 9,500 บาท ที่กำหนดจ่ายให้ทุกวันที่ 25 ของเดือน จึงเป็นการจ่ายให้เป็นค่าตอบแทนในการทำงานคำนวณตามผลงานที่ลูกจ้างทำได้ในเวลาทำงานปกติของวันทำงานถือเป็น ค่าจ้าง (คำพิพากษาที่ 7891/2553)

( ค่าครองชีพ จ่ายให้ลูกจ้างมีจำนวนแน่นอนและจ่ายให้เป็นประจำทุกเดือนเช่นเดียวกับเงินเดือนโดยไม่คำนึงว่าลูกจ้างจะหยุดงานหรือไม่ (คำพิพากษาที่ 8938-8992/2552)

(9) "ค่าเที่ยว" ลูกจ้างทำงานขับรถบรรทุกสินค้าตู้คอนเทนเนอร์ไปส่งสินค้าทั่วประเทศ ได้รับค่าตอบแทนเป็นเงินเดือนและค่าเที่ยวตามระยะทางใกล้ไกล คำนวณได้ตามระยะทางและจำนวนเที่ยวที่ได้โดยไม่ได้คำนึงถึงระยะเวลาในการขับรถ ค่าเที่ยวดังกล่าวจึงไม่ได้จ่ายเพื่อตอบแทนในส่วนเวลาที่ทำเกินเวลาทำงานปกติ แต่มีลักษณะเป็นการตอบแทนการเดินทางไปปฏิบัติงานในเวลาทำงานปกติ (คำพิพากษาที่ 3631-3667/2552)

(10) ค่าอาหารที่ได้รับเท่ากันทุกเดือน จ่ายเท่ากันเป็นประจำทุกเดือน (คำพิพากษาที่ 5738-5742/2548)

มีลูกความโทรมาถามว่า วันนี้มีคนในครอบครัวถูกศาลชั้นต้นตัดสินจำคุก 2 ปี เนื่องจากอุบัติเหตุที่เกิดจากความประมาท โดยขับรถไปชนผู้อื่นถึงแก่ความตาย และคนขับไม่มีใบขับขี่ด้วย จะต้องทำอย่างไรต่อไป

ผมได้ให้คำแนะนำไปว่า แม้ศาลชั้นต้นจะมีคำพิพากษาแล้วว่า เป็นกระทำการโดยประมาทและการกระทำนั้นเป็นเหตุให้ผู้อื่นถึงแก่ความตาย มีความผิดตาม ประมวลกฎหมายอาญา (ป.อ.) มาตรา 291 โดยพิพากษาลงโทษจำคุก 2 ปี ดังนั้นหาจำเลยไม่เห็นพ้องด้วยกับคำพิพากษาของศาลชั้นต้นดังกล่าว ก็ชอบที่จะยื่นอุทธรณ์คัดค้านคำพิพากษาศาลชั้นต้นไปยังศาลอุทธรณ์ โดยยื่นต่อศาลชั้นต้นในกำหนด 1 เดือน นับแต่วันอ่านหรือถือว่าได้อ่านคำพิพากษาให้ฝ่ายที่อุทธรณ์ฟัง ตาม ป.วิ.อ.มาตรา 193,198 ครับ

ผมได้รับการสอบถามมาว่า ตำรวจให้คนติดยาเสพติดอยู่แล้วไปล่อซื้อยาเสพติดให้ มีความผิดอะไรบ้าง

อ้างอิงจากคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2205/2554 พบว่า การที่ตำรวจให้คนที่ติดยาเสพติดอยู่แล้วไปล่อซื้อยาเสพติดให้ตำรวจนั้น ถือว่าไม่มีความผิดเพราะไม่ได้เป็นคนริเริ่มกระทำความผิดด้วยตนเอง เนื่องจากตำรวจเป็นคนริเริ่ม

จากคำพิพากษาได้ระบุไว้ว่า

การที่เจ้าพนักงานตำรวจให้จำเลยที่ 1 ไปซื้อเมทแอมเฟตามีนจากจำเลยที่ 2 เช่นนี้ ถือเป็นการอาศัยจำเลยที่ 1 เป็นเครื่องมือ เจ้าพนักงานตำรวจซึ่งเป็นผู้เริ่มมิใช่จำเลยที่ 1 เป็นผู้เริ่มในการไปซื้อเมทแอมเฟตามีนจากจำเลยที่ 2

ส่วนการที่เจ้าพนักงานตำรวจมอบธนบัตรที่ใช้ล่อซื้อให้จำเลยที่ 1 ก็ดี หรือการที่จำเลยที่ 1 นำเมทแอมเฟตามีนของกลางมามอบให้เจ้าพนักงานตำรวจก็ดี เป็นวิธีการอย่างหนึ่งของเจ้าพนักงานตำรวจที่เคยให้สายลับไปดำเนินการ ซึ่งโดยปกติเจ้าพนักงานตำรวจก็มักจะให้ค่าตอบแทนแก่สายลับ ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาของการสืบสวนของเจ้าพนักงานตำรวจ จำเลยที่ 1 จึงอยู่ในสถานะเดียวกับสายลับ ถือไม่ได้ว่าจำเลยที่ 1 มีเจตนากระทำความผิด

การหักค่าจ้างของลูกจ้าง นายจ้างจะกระทำได้เฉพาะที่กฎหมายคุ้มครองแรงงานบัญญัติไว้ในมาตรา 76 เท่านั้น ยกตัวอย่าง เช่น หักเพื่อชำระภาษีเงินได้ ชำระค่าบำรุงสหภาพแรงงานฯ ชำระหนี้สินสหกรณ์ออมทรัพย์ฯ เป็นเงินประกัน เงินสะสมตามข้อตกลง โดยที่ลูกจ้างให้การตกลงยินยอมเป็นลายลักษณ์อักษร

ดังนั้นจากบทบัญญัติดังกล่าวไม่ได้ให้อำนาจนายจ้าง ในการลงโทษพนักงานที่มาทำงานสายโดยหักค่าจ้างเลย

ดังนั้นหากลูกจ้างมาทำงานสาย

นายจ้างสามารถลงโทษได้ตามมาตรการลงโทษตามระเบียบข้อบังคับการทำงานของบริษัทฯเท่านั้น และนายจ้างสามารถที่จะไม่จ่ายค่าจ้างให้กับลูกจ้างเท่าที่ลูกจ้างไม่ทำงานให้กับนายจ้างตามที่ได้ตกลงไว้ในสัญญาจ้างงาน