คดียาเสพติด

  ก็เข้าใจถึงความทุกข์ร้อนของญาติที่ถูกดำเนินคดี   แต่จะตอบให้ชัดเจนว่าจะถูกจำคุกมากน้อยเท่าใด  คงตอบไม่ได้ ก็ตอบในทำนองนี้มามากมายพอสมควร ไม่ใช่ไม่เห็นใจผู้ถาม แต่การลงโทษเป็นอำนาจของศาลเท่านั้น  จึงไม่สามารถตอบได้ ครับ...ตามข้อเท็จจริงที่บอก  ถ้ามีของของกลาง 100  เม็ด  คงถูกตั้งข้อหา ครอบครอง เพื่อจำหน่าย โทษตามกฎหมายคือ  ถ้ามีสารบริสุทธิ์ไม่เกิน 20 กรัม    จะมีโทษจำคุก  4 ปี ถึงจำคุกตลอดชีวิต ปรับ 400,000  บาท ถึง 5,000,000 บาท ( มาตรา 66วรรค 2) การลงโทษมากน้อยเพียงใดเป็นดุลพินิจของศาลเท่านั้น....แต่ก็พอมีช่องทางให้ได้รับโทษน้อยลง  เช่น ถ้ากระทำความผิดจริง ควรรับสารภาพแต่แรก  ย่อมเป็นเหตุบรรเทาโทษ หรือการให้ข้อมูลที่สำคัญและเป็นประโยชน์อย่างยิ่ง เกี่ยวกับการปรามปรามยาเสพตืด ( ม.100/2)แก่ตำรวจฯ จนสามารถจับผู้ร่วมขบวนการมาลงโทษได้  ศาลจะลงโทษน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดได้...

ระยะเวลาในการดำเนินคดี

  เป็นเรื่องของปฏิบัติหน้าที่  คงตอบชัดเจนไม่ได้ว่า ใช้เวลาเท่าใด  อาจจะมีการฝากขังเป็นนัดๆ  48 วัน หรือ 84 วัน (ราว2-3เดือน)ถ้าสารภาพคดีน่าจะจบเร็วขึ้น ไม่น่าจะเกิน 6 เดือน...

คู่สมรส
  คงเอาผิดกับชายชู้ได้  ฎีกา  ที่ท่าน ทนายพร ยกมาข้างต้น  ลองอ่านดูอีกที   ครับ

คุณสมบัติของข้าราชการ

   แม้ได้รับการรอกรลงโทษไว้ แต่อาจมีติดปัญหา ในข้อห้ามอีกข้อ คือ "เป็นผู้บกพร่องในศีลธรรมอันดีจนเป็นที่รังเกียจของสังคม" ซึ่งคำว่าบกร่องในศีลธรรมอีนดี มีความหมาย ค่อนข้างกว้าง  ผู้มีอำนาจบรรจุแต่งตั้งอาจจะ...ไม่สั่งบรรจุแต่งตั้งก็ได้...หลายหน่วยงาน ออกหนังสือเวียนตอกย้ำว่า แม้รอการลงโทษไว้  ก็ให้ถือเสมือนว่ามีการลงโทษจริง  ถือว่ามีคุณสมบัติต้องห้ามฯ..ถ้าไม่ได้รับการบรรจุแต่งตั้ง....ก็สามารถฟ้องศาลปกครองให้วินิจฉัยได้   ได้คัดลอกคำสั่งศาลปกครองสูงสุดมาให้พิจารณาดู ครับ


ศาลปกครองสูงสุด ที่ อ.482/2556 วินิจฉัยถึงประเด็นดังกล่าวไว้ มีรายละเอียดคือ
         คดีนี้ผู้ฟ้องคดีสอบติดนายสิบตำรวจ แต่ถูกคณะกรรมการสอบตัดสิทธิในการรับราชการเพราะผู้ถูกฟ้องคดีเคยถูกลงโทษจำคุกในข้อหามีอาวุธปืนไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาตและพกพาอาวุธปืนโดยไมได้รับอนุญาต โดยในคดีดังกล่าวศาลรอการลงโทษจำคุกผู้ถูกฟ้องคดีไว้
         ผู้ฟ้องคดีจึงมาฟ้องเพิกถอนคำสั่งของคณะกรรมการสอบ โดยอ้างว่าตนเองไม่เป็นบุคคลต้องห้าม เพราะไม่เคยได้รับโทษจำคุกจริงๆ เนื่องจากศาลมีคำพิพากษาให้รอการลงโทษจำคุกไว้ แล้วยังอ้างอีกว่า ยังผู้สมัครคนอื่นซึ่งเคยถูกศาลพิพากษาลงโทษจำคุกในข้อหาเมาแล้วขับ (ไม่ใช่ความผิดที่กระทำโดยประมาทและไม่ใช่ความผิดลหุโทษ) แต่คณะกรรมการกลับไม่ตัดสิทธิบุคคลนั้น แต่กลับมาตัดสิทธิตนเอง จึงเป็นการเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรม
      ศาลปกครองสูงสุดมีคำวินิจฉัยว่า
         “การที่บุคคลกระทำความผิดอาญา ข้อหามีอาวุธปืนและเครื่องกระสุนปืนไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาต และพกพาอาวุธปืนไป ในเมือง หมู่บ้าน หรือทางสาธารณะโดยไม่ได้รับอนุญาต แม้จะไม่ต้องรับโทษอาญาแต่ก็แสดงให้เห็นว่าผู้กระทำความผิดดังกล่าวดำเนินชีวิตในลักษณะที่อาจเป็นอันตรายต่อตนเองและบุคคลอื่น ซึ่งวิญญูชนทั่วไปที่ประพฤติตนในกรอบของกฎหมายและศีลธรรมย่อมไม่มีความประพฤติเช่นนั้น จึงเห็นว่า การกระทำความผิดกฎหมายอาญาดังกล่าวของผู้ฟ้องคดีถือได้ว่าผู้ฟ้องคดีมีประวัติที่มีความประพฤติ เสื่อมเสีย ประกอบกับการสอบแข่งขันเข้าเป็นนักเรียนนายสิบตำรวจเป็นตำแหน่งที่มีหน้าที่ในการ รักษาความสงบเรียบร้อยแก่บ้านเมืองและประชาชน บุคคลที่มีประวัติความประพฤติเสื่อมเสียดังกล่าว ย่อมไม่เหมาะสมที่จะปฏิบัติหน้าที่นี้ การที่คณะกรรมการดำเนินการสอบแข่งขันและผู้ถูกฟ้องคดีตัดสิทธิ ผู้ฟ้องคดี โดยเห็นว่าเป็นผู้ขาดคุณสมบัติเนื่องจากมีความประพฤติเสื่อมเสียหรือบกพร่องในศีลธรรมอันดีจึงเป็นการใช้ดุลพินิจภายใต้หลักเกณฑ์ที่กำหนดและเหมาะสมแล้ว ประกาศกองบัญชาการศึกษา ลงวันที่ 11 เมษายน 2550 ที่ให้ผู้ฟ้องคดีไม่ผ่านการพิจารณาคุณสมบัติและภาคความเหมาะสม กับตำแหน่ง จึงชอบด้วยกฎหมาย 
        สำหรับกรณีที่ผู้ฟ้องคดีอุทธรณ์ว่า คณะกรรมการดำเนินการสอบแข่งขันและ ผู้ถูกฟ้องคดีเลือกปฏิบัติในการพิจารณาโดยกรณีของนาย จ. ได้กระทำผิดอาญาข้อหาขับรถขณะเมาสุรา ซึ่งเป็นความผิดทั้งกฎหมายและศีลธรรม แต่คณะกรรมการดำเนินการสอบแข่งขันและ ผู้ถูกฟ้องคดีกลับเห็นว่า ไม่เป็นผู้ประพฤติเสื่อมเสียหรือบกพร่องในศีลธรรมอันดี นั้น เห็นว่า แม้ผู้ฟ้องคดีและนาย จ. จะกระทำความผิดอาญาเหมือนกันแต่ความร้ายแรงแห่งการกระทำแตกต่างกัน กล่าวคือ การกระทำความผิดข้อหามีอาวุธปืนและเครื่องกระสุนปืนไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาต และพกพาอาวุธปืนไปในเมือง หมู่บ้าน หรือทางสาธารณะโดยไม่ได้รับอนุญาต เป็นการกระทำโดยมีเจตนากระทำผิดและมีความร้ายแรง เป็นที่รังเกียจของคนในสังคมมากกว่า อีกทั้งเมื่อผู้ฟ้องคดีได้กระทำผิดดังกล่าวจริง จึงไม่อาจอ้างว่าผู้ถูกฟ้องคดีเลือกปฏิบัติได้แต่อย่างใด ที่ศาลปกครองชั้นต้น พิพากษายกฟ้อง ศาลปกครองสูงสุดเห็นพ้องด้วย “

รอการลงโทษ

  ความหมายก็ตรงตัว  คือมีโทษแต่ศาลปรานีให้รอการลงโทษไว้  เพื่อให้มีโอกาสประพฤติตนเป็นพลเมืองดี โดยปล่อยตัวสู่สังคมตามปรกติ   ถ้าไปก่อคดีในภายหลัง ถือว่าผิดเงื่อนไข การรอการลงโทษ   ศาลอาจจะ  นำโทษทที่รอไว้  มาลงโทษจริง คือให้จำคุก ก็ได้  แต่เรื่ิองนี้  เป็นดุลพินิจของศาลเท่านั้น   จะให้ฟันธงว่า ศาลจะรอการลงโทษหรือไม่ คงตอบชัดเจนไม่ได้ ...แนวคำพิพากษาษ๋ลที่ที่ค่อนข้างใหม่...

ฎีกาที่  7264/2561
 ตาม ป.อ. มาตรา 56 (ที่แก้ไขใหม่) บัญญัติว่า ถ้าปรากฏว่าผู้นั้น (1) ไม่เคยได้รับโทษจำคุกมาก่อน... ศาลจะรอการลงโทษผู้นั้นไว้ก็ได้ นั้น หมายถึงว่า จำเลยไม่ได้รับโทษจำคุกมาก่อนคดีที่ศาลกำลังจะพิพากษา ซึ่งมาตรา 56 (ที่แก้ไขใหม่) มิได้ระบุว่าคดีที่จำเลยได้รับโทษจำคุกมาก่อนนั้น ต้องเป็นการกระทำความผิดมาก่อนคดีเรื่องหลัง เมื่อจำเลยเคยได้รับโทษจำคุกมาก่อนและเป็นโทษในความผิดฐานมียาเสพติดให้โทษในประเภท 1 (เมทแอมเฟตามีน) ไว้ในครอบครองเพื่อจำหน่าย ซึ่งเป็นโทษจำคุกเกินกว่าหกเดือนและมิใช่ความผิดที่ได้กระทำโดยประมาทหรือความผิดลหุโทษ จึงไม่อยู่ในหลักเกณฑ์ตาม ป.อ. มาตรา 56 (ที่แก้ไขใหม่) ที่จะรอการลงโทษจำคุกให้แก่จำเลยได้
 

การค้ำประกัน

  คู่สมรสของผูักู้จะต้องร่วมรับผิดหรือไม่  ต้องมีการพิสูจน์กันพอสมควร  เบื้องต้นลองใช้การเจรจากันดูก่อน   ถ้าการเจรจาไร้ผล   คงต้องปรึกษาทนายความ  เพื่อหา่ลู่ทางให้คู่สมรสของเราต้องร่วมรับผิดชอบ  เรื่องนี้ เป็นทั้งปัญหาข้อเท็จจริง และปัญหาข้อกฎหมาย   คงต้องมีทนายความช่วยตรวจรายละเอียดต่างๆก่อน ครับ..

คดียาเสพติด
  ตามข้อเท็จจริงการมียาเสพติดอยู่ในมือ  การปฏิเสธก็ค่อนข้างลำบาก  ถ้าบริสุทธิ์จริงก็สามารถต่อสู้คดี เพื่อพิสูจน์ตนให้พ้นผิดได้เสมอ..

คำถามคือ
1.ผมจำเป็นต้องเซ็นรับมั้ยครับสำนวนที่เค้าเปลี่ยนบอกว่าเพื่อเสพก้อหนักแล้วกลายเปนว่าครอบครองเพื่อขาย ไปกันใหญ่

ตอบ..ถ้าคิดว่าไม่ได้กระทำความผิด  ก็ไม่ต้องไปเซ็นชื่อยอมรับก็ได้  แต่...แม้ไม่ยอมรับ  ตำรวจก็มีหน้าที่รวบรวมพยานหลักฐาน เพื่อพิสูจน์ความผิดของผู้ต้องหา หรือจำเลย  ถ้าพยานหลักฐานแน่นหนาชัดเจน  คงไม่พ้นผิด
2.ผมไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรเลยไม่เคยยุ่งเกี่ยวยาเสพติดทั้งสิ้นเป็นเด็กเรียนมาตลอด จนกระทั่งทำงาน ผมจะพิสูจน์ยังไงครับว่าผมนี่ซวย

ตอบ...เรื่องนี้ ต้องพิสูจน์ตนเอง  การต่อสู้คดีเป็นทั้งศาสตร์และศิลป์  ต้องมีทนายมือดี ช่วยเหลืออย่างจริงจัง  เพื่อให้การพิสูจน์ตนเป็นไปตามแนวทางที่น่าเชื่อถือและมีน้ำหนัก  เพื่อให้ศาลรับฟัง  และยกฟ้อง....การตอบปัญหาในที่นี้ คงช่วยอะไรไม่ได้  ควรรีบหาทนายความช่วยเหลือด่วน...

ร้อง สคบ.  1166  น่าจะมีทางออกได้