เปิดเพลงลิขสิทธิ์ของบริษัทในร้านอาหาร แต่ไม่ปรากฎว่าเพื่อหากำไร ไม่ถือเป็นความผิดตาม พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537

ถ้าท่านเปิดเพลงให้ลูกค้าฟังในร้านอาหาร แต่ไม่ได้นำเพลงไปสร้างผลกำไรให้แก่ร้านตนเอง ตัวอย่างเช่น นำไปจัดทำเป็นคาราโอเกะ , มีการเล่นดนตรีสดในร้านอาหาร ถือว่าไม่ผิด พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ทั้งสิ้น เพราะมีคำพิพากษาศาลฎีกาที่   8220/2553 ที่ชัดเจนแล้วในเรื่องนี้

หากตำรวจจะเข้ามาจับกุมท่านต้องมีหมายค้นที่อนุมัติโดยศาลจังหวัดเท่านั้น หากถูกสั่งให้ไปโรงพักท่านมีสิทธิ์ที่จะไม่ไป ให้ขอดูหมายค้นเป็นสำคัญเท่านั้น หรือยื่นเอกสารฉบับนี้ให้ตำรวจคนนั้นรับทราบข้อมูลที่ถูกต้อง ทั้งนี้หมายค้นต้องมาพร้อมกับเจ้าหน้าที่ตำรวจชั้นสัญญาบัตร ที่มีชื่อระบุในหมายค้น ผู้ประกอบการสามารถอนุญาตให้เฉพาะคนที่มีชื่อในหมายค้นเข้าตรวจสอบภายในร้าน ผู้ที่ไม่ปรากฎชื่อในหมายค้น ท่านไม่ควรให้เข้าไปในร้าน
 

เมื่อพนักงานอัยการจังหวัดระยองเป็นโจทก์ ยื่นฟ้องนางสุรินทร์ คำพวง ในฐานะจำเลย

โดยโจทก์บรรยายฟ้องว่า จำเลยประกอบกิจการค้าขายอาหารตามสั่งและเครื่องดื่ม จำเลยเปิดแผ่นวีซีดีเพลง “กำลังใจที่เธอไม่รู้” อันเป็นลิขสิทธิ์ของผู้เสียหาย ซึ่งได้มีผู้ทำขึ้นหรือดัดแปลงขึ้นให้ลูกค้าในร้านอาหารของจำเลยฟัง ไม่ปรากฎว่าจำเลยเปิดเพลงเพื่อหากำไรโดยตรง จากการที่ให้ลูกค้าฟังเพลง โดยการเรียกเก็บค่าตอบแทนหรือเรียกเก็บเพิ่มรวมไปกับอาหารและเครื่องดื่มแต่อย่างใด

การกระทำของจำเลยไม่เป็นความผิดตาม พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 มาตรา 31 ประกอบมาตรา 70 วรรคสอง เพราะไม่ครบองค์ประกอบความผิดของบทมาตราดังกล่าว ซึ่งต้องเป็นการกระทำเพื่อหากำไรโดยตรงจากการละเมิดลิขสิทธิ์

แม้จำเลยให้การรับสารภาพก็ไม่อาจลงโทษจำเลยได้ ตาม พ.ร.บ.จัดตั้งศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศและวิธีพิจารณาคดี ทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศ พ.ศ.2539 มาตรา 26 ประกอบ ป.วิ.อ. มาตรา 185 วรรคหนึ่ง

โจทก์ฟ้องและแก้ไขคำฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 มาตรา 4, 6, 8, 15, 27, 28, 29, 30, 31, 69, 70, 75, 76 ริบโทรทัศน์สี เครื่องเล่นซีดี ดีวีดี และให้แผ่นซีดีเพลงจำนวน 19 แผ่น ที่ละเมิดลิขสิทธิ์ของผู้เสียหาย ของกลางตกเป็นของผู้เสียหายซึ่งเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ และสั่งจ่ายเงินค่าปรับฐานละเมิดลิขสิทธิ์กึ่งหนึ่งให้แก่ผู้เสียหายซึ่ง เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์

จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศกลางพิพากษายกฟ้อง ของกลางคืนให้แก่เจ้าของ

โจทก์อุทธรณ์ต่อศาลฎีกา

ศาลฎีกาแผนกคดีทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศวินิจฉัยว่า ที่โจทก์อุทธรณ์การกระทำของจำเลยเป็นความผิดตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 มาตรา 31 ประกอบมาตรา 70 วรรคสอง เห็นว่า

พระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 มาตรา 31 ซึ่งบัญญัติว่า “ผู้ใดรู้อยู่แล้วหรือมีเหตุอันควรรู้ว่างานใดได้ทำขึ้นโดยละเมิดลิขสิทธิ์ของผู้อื่น กระทำอย่างใดอย่างหนึ่งแก่งานนั้นเพื่อหากำไร ให้ถือว่าผู้นั้นกระทำการละเมิดลิขสิทธิ์ (2) เผยแพร่ต่อสาธารณชน...”

ความผิดตามบทบัญญัติดังกล่าวจึงต้องเป็นการเผยแพร่งานนั้นต่อสาธารณชน “เพื่อหากำไร” ซึ่งหมายความว่า กำไรนั้นหากจำเลยได้มาหรือจะได้มาจะต้องเกิดจากการกระทำแก่งานที่ได้ทำขึ้น โดยละเมิดลิขสิทธิ์ของผู้อื่น

แต่ตามที่โจทก์บรรยายฟ้องได้ความว่า จำเลยประกอบกิจการค้าขายอาหารตามสั่งและเครื่องดื่ม จำเลยเปิดแผ่นวีซีดีเพลง “กำลังใจที่เธอไม่รู้” อันเป็นลิขสิทธิ์ของผู้เสียหาย ซึ่งได้มีผู้ทำขึ้นหรือดัดแปลงขึ้นให้ลูกค้าในร้านอาหารของจำเลยฟัง ไม่ปรากฏว่าจำเลยเปิดเพลงเพื่อหากำไรโดยตรงจากการที่ให้ลูกค้าได้ฟังเพลง โดยการเรียกเก็บค่าตอบแทนจากลูกค้าในการเปิดเพลง หรือเรียกเก็บเพิ่มรวมไปกับค่าอาหารและเครื่องดื่มแต่อย่างใด

การกระทำของจำเลยจึงไม่เป็นความผิดตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 มาตรา 31 ประกอบมาตรา 70 วรรคสอง เพราะไม่ครบองค์ประกอบความผิดของบทมาตราดังกล่าวซึ่งต้องเป็นการกระทำเพื่อ หากำไรโดยตรงจากการละเมิดลิขสิทธิ์ แม้จำเลยให้การรับสารภาพก็ไม่อาจลงโทษจำเลยได้ ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศและวิธี พิจารณาคดีทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศ พ.ศ.2539 มาตรา 26 ประกอบประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 185 วรรคหนึ่ง

ศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศกลางพิพากษายกฟ้องโจทก์ชอบแล้ว อุทธรณ์ของโจทก์ฟังไม่ขึ้น

พิพากษายืน

(ไมตรี ศรีอรุณ - อร่าม เสนามนตรี - สมควร วิเชียรวรรณ )

ศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศกลาง - นายวราคมน์ เลี้ยงพันธุ์

ข้อมูลเพิ่มเติมจากกรมทรัพย์สินทางปัญญา กระทรวงพาณิชย์

กรมทรัพย์สินทางปัญญา กระทรวงพาณิชย์ ได้รับเรื่องร้องเรียนจากผู้ประกอบการหลายรายถึงพฤติกรรมของกลุ่มบุคคลที่อ้างสิทธิในการดำเนินคดีกับผู้ประกอบการร้านอาหาร สถานบันเทิงที่ใช้งานลิขสิทธิ์เพลงสากลในพื้นที่ท่องเที่ยวสำคัญ เช่น เชียงใหม่ พัทยา ภูเก็ต ซึ่งกลุ่มบุคคลดังกล่าวจะร่วมกันเป็นทีมไม่ต่ำกว่า 5 คน โดยอ้างว่าเป็นตัวแทนรับมอบอำนาจจากเจ้าของลิขสิทธิ์เพลงสากล เข้าตรวจสอบสถานประกอบการร้านอาหาร ผับ บาร์ ที่เปิดเพลงสากลและเป็นแหล่งท่องเที่ยวของชาวต่างชาติ โดยเรียกเก็บค่าเป็นตัวแทนรับมอบอำนาจจากเจ้าของลิขสิทธิ์เพลงสากลเพลง หากไม่จ่ายก็จะถูกจับกุมและนำตัวไปสถานีตำรวจพร้อมเรียกค่ายอมความในอัตราที่สูง

กรมทรัพย์สินทางปัญญา จึงขอแจ้งเตือนผู้ประกอบการที่ใช้งานลิขสิทธิ์เพลงสากลให้ระวังกรณีดังข้างต้นและขอให้ผู้ประกอบการดำเนินการ ดังนี้

1.ขอดูหลักฐานว่ามีการแจ้งความร้องทุกข์ต่อเจ้าหน้าที่ตำรวจหรือไม่ และจับกุมดำเนินคดีข้อหาใด

2. ขอดูเอกสารหลักฐานว่าผู้แจ้งความร้องทุกข์เป็นตัวแทนรับมอบอำนาจจริวหรือไม่ โดยดูจากหนังสือมอบอำนาจว่าให้สิทธิในการดำเนินคดีหรือไม่ หนังสือมอบอำนาจหมดอายุหรือไม่ กรณีมอบอำนาจช่วงหนังสือมอบอำนาจจะต้องไม่ขาดสาย (มีหนังสือมอบอำนาจครบทุกช่วงที่มีการมอบอำนาจ) หนังสือรับรองสิทธิจากเจ้าของลิขสิทธิ์ระบุยืนยันลิขสิทธิ์เพลงอะไรบ้าง

3. สอบถามให้ชัดเจนว่าเพลงที่ละเมิดลิขสิทธิ์ลิขสิทธิ์ชื่อเพลงอะไร ของค่ายเพลงใด

4. ทุกครั้งที่มีการกล่าวหาว่ากระทำผิดจะต้องมีเจ้าหน้าที่ตำรวจร่วมจับกุมด้วย

5. ควรบันทึกภาพเสียงและพฤติกรรมของผู้แจ้งความร้องทุกข์ กลุ่มบุคคลที่ร่วมจับกุม รวมทั้งเจ้าหน้าที่ที่มาจับกุมไว้ด้วย

ทั้งนี้หากไม่มีการแสดงหลักฐานข้างต้น ขอให้แจ้งเจ้าหน้าที่ตำรวจในท้องที่ตรวจสอบหลักฐานของผู้แจ้งความร้องทุกข์ก่อน และควรตรวจสอบข้อมูลการแจ้งจัดเก็บค่าลิขสิทธิ์เพลงต่อคณะกรรมการกลางว่า ด้วยราคาสินค้าและบริการ(กกร.) ในเว็บไซต์ www.ipthailand.go.th ของกรมทรัพย์สินทางปัญญาก่อนเจรจาจ่ายค่ายอมความคดี
 

ทั้งนี้ผู้ประกอบการสามารถสอบถามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ สำนักลิขสิทธิ์ โทร. 02-547-4633 ,02-547-4634