ในระหว่างนัดหยุดงาน กรรมการลูกจ้างในฐานะกรรมการสหภาพแรงงานได้เปลือยกายถ่ายรูปที่หน้าป้ายชื่อบริษัท และมีการนำไปเผยแพร่ทางสถานีโทรทัศน์ ทำให้บริษัทเสียหายต่อชื่อเสียงในทางการค้า ถือเป็นการฝ่าฝืนระเบียบข้อบังคับการทำงาน มีเหตุสมควรเลิกจ้างได้

อ้างอิงจากคำพิพากษาศาลฎีกาที่  7791/2556 ระหว่างบริษัทเจนเนอรัลมอเตอร์ส (ประเทศไทย) จำกัด ในฐานะผู้ร้อง และนายไพโรจน์ โคตรสังข์ ในฐานะผู้คัดค้าน

คำพิพากษาย่อ (ย่อสั้น)

ผู้คัดค้านเป็นลูกจ้างของผู้ร้อง ผู้ร้องประกอบกิจการผลิตรถยนต์และชิ้นส่วนรถยนต์จำหน่ายภายในประเทศและต่างประเทศ รถยนต์ที่จำหน่ายใช้ชื่อทางการค้าว่า “เชฟโรเลต” ผู้คัดค้านเป็นกรรมการลูกจ้างและเป็นกรรมการสหภาพแรงงาน

วันที่ 13 มีนาคม 2552 คณะกรรมการสหภาพแรงงานมีมติให้นัดหยุดงาน เวลา 22 นาฬิกา ของวันนั้น

ผู้คัดค้านเปลือยกายถ่ายรูปทั้งภาพนิ่งและภาพเคลื่อนไหวที่หน้าป้ายชื่อบริษัทผู้ร้องและป้ายชื่อ “เชฟโรเลต” เป็นการกระทำไม่ให้เกียรติแก่สถานที่ทำงานของผู้คัดค้าน ลบหลู่ไม่ให้เกียรติแก่ผู้ร้อง

ต่อมามีการนำภาพถ่ายดังกล่าวไปเผยแพร่ทางสถานีโทรทัศน์ทั่วประเทศ ย่อมมีผลทำให้ผู้ร้องเสียหายต่อชื่อเสียงเกียรติคุณในทางการค้าของผู้ร้องอันเป็นการฝ่าฝืนระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงาน จึงมีเหตุสมควรและเพียงพอให้ผู้ร้องเลิกจ้างผู้คัดค้านได้

 คำพิพากษาฉบับเต็ม (ย่อยาว)

ผู้ร้องยื่นคำร้องขอให้ศาลมีคำสั่งอนุญาตให้ผู้ร้องเลิกจ้างผู้คัดค้านได้

ผู้คัดค้านยื่นคำคัดค้าน ขอให้ยกคำร้อง

ศาลแรงงานภาค 2 มีคำสั่งให้ผู้ร้องเลิกจ้างผู้คัดค้านได้

ผู้คัดค้านอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา

ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า คดีมีปัญหาต้องวินิจฉัยตามอุทธรณ์ของผู้คัดค้านว่าการกระทำของผู้คัดค้านมีเหตุอันสมควรและเพียงพอที่ผู้ร้องจะเลิกจ้างผู้คัดค้านได้หรือไม่

พฤติกรรมที่ผู้คัดค้านเปลือยกายยืนอยู่ที่หน้าป้ายชื่อบริษัทและป้ายชื่อสินค้าของผู้ร้อง นอกจากเป็นการกระทำที่ดูหมิ่นไม่ให้เกียรติแก่สถานที่ทำงานของตนเองแล้ว ยังเป็นการลบหลู่ไม่ให้เกียรตินายจ้างของตนอีกด้วย

นอกจากนี้ต่อมามีการนำภาพถ่ายดังกล่าวซึ่งมีชื่อบริษัทผู้ร้องและชื่อสินค้าของผู้ร้องปรากฏอยู่ด้วยไปเผยแพร่ออกอากาศทางสถานีโทรทัศน์ซึ่งมีการเผยแพร่ไปทั่วประเทศนั้น ย่อมมีผลทำให้ผู้ร้องได้รับความเสียหายต่อชื่อเสียงหรือเกียรติคุณในทางการค้าของผู้ร้อง อันเป็นการฝ่าฝืนระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานของผู้ร้องในเรื่องวินัยและโทษทางวินัย จึงถือได้ว่ามีเหตุอันสมควรและเพียงพอที่ผู้ร้องจะเลิกจ้างผู้คัดค้านได้

ที่ศาลแรงงานภาค 2 มีคำสั่งอนุญาตให้ผู้ร้องเลิกจ้างผู้คัดค้านมานั้น ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย อุทธรณ์ของผู้คัดค้านฟังไม่ขึ้น

ที่ผู้คัดค้านอุทธรณ์ว่าขณะผู้ร้องยื่นคำร้องขออนุญาตเลิกจ้างผู้คัดค้านอยู่ระหว่างที่สหภาพแรงงานบริษัทเจนเนอรัลมอเตอร์ส ประเทศไทย ยื่นข้อเรียกร้องต่อผู้ร้อง ที่ผู้ร้องมายื่นคำร้องคดีนี้จึงไม่ชอบด้วยกฎหมายนั้น เป็นข้อที่ผู้คัดค้านไม่ได้ยกขึ้นว่ากล่าวโดยชอบในศาลแรงงานภาค 2 จึงต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 225 วรรคหนึ่ง ประกอบพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ.2522 มาตรา 31 ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยให้

พิพากษายืน

( นิยุต สุภัทรพาหิรผล - ชัยวัฒน์ เวียงธีรวัฒน์ - วิรุฬห์ แสงเทียน )

ศาลแรงงานภาค 2 - นางสาวอรกมล เจนนิรมาณ