ประกาศใช้พระราชบัญญัติแรงงานทางทะเล พ.ศ. 2558 ตั้งแต่ 8 ตุลาคม 2558

โดยให้ใช้บังคับเมื่อพ้นกำหนดหนึ่งร้อยแปดสิบวันนับแต่วันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป

ทั้งนี้สาเหตุในการตราพระราชบัญญัตินี้ว่า

เนื่องจากสภาพการจ้างงาน การทํางานบนเรือเดินทะเลมีลักษณะและสภาพของงานซึ่งมีความแตกต่างจากการทํางานของลูกจ้างทั่วไป ที่ต้องทํางานบนเรือเดินทะเลที่มีความเสี่ยงภัยทางทะเล และมีระยะเวลาการทํางานที่ต่อเนื่องยาวนาน

ประกอบกับความสัมพันธ์ของคนทํางาน บนเรือกับเจ้าของเรือบางส่วนมิได้มีความสัมพันธ์ตามสัญญาจ้างแรงงานและกฎหมายที่ใช้บังคับอยู่ในปัจจุบัน คือ กฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองแรงงานไม่อาจให้ความคุ้มครองแก่ลูกจ้างและคนประจําเรือให้ได้รับความเป็นธรรม และมีมาตรฐานและสภาพการจ้างการทํางานและความปลอดภัยและสุขอนามัยได้อย่างมีประสิทธิภาพ จําเป็นต้องมีกฎหมายว่าด้วยแรงงานทางทะเลขึ้นโดยเฉพาะ

นอกจากนี้การทํางานของลูกจ้างและคนประจําเรือยังเกี่ยวข้องกับกิจการขนส่งทางทะเลระหว่างประเทศที่ต้องนํามาตรฐานสากล คือ อนุสัญญาว่าด้วยแรงงานทางทะเล พ.ศ. 2549 (Maritime Labour Convention, 2006) ขององค์การแรงงานระหว่างประเทศ (International Labour Organization : ILO) มาปฏิบัติต่อแรงงานทางทะเลเป็นกรณีเฉพาะ

สมควรที่ประเทศไทยจะต้องมีกฎหมาย เพื่อกําหนดมาตรฐานการทํางานของลูกจ้างและคนประจําเรือและการออกใบรับรอง ด้านแรงงานทางทะเลแก่เรือขนส่งทางทะเลที่ชักธงไทยเพื่อคุ้มครองแรงงานทางทะเล อันจะเป็นการรับรองว่าแรงงานทางทะเลจะได้รับการปฏิบัติอย่างเป็นธรรมตาม มาตรฐานสากลเพื่อป้องกันการใช้มาตรการของรัฐเจ้าของท่าเรือต่อเรือไทยที่ เดินทางระหว่างประเทศ เช่น การกักเรือ การตรวจเรือ การสั่งให้แก้ไขข้อบกพร่อง

และเพื่อประโยชน์ในการวางมาตรการควบคุม กํากับ ดูแล และบริหารจัดการในการออกใบรับรองด้านแรงงานทางทะเลให้เป็นไปตามมาตรฐานสากล และเป็นการส่งเสริมการพัฒนากิจการพาณิชยนาวีของประเทศไทยอีกทางหนึ่งด้วย จึงจําเป็นต้องตราพระราชบัญญัตินี้

อ่านรายละเอียดฉบับเต็มได้ ที่นี่