5 พฤศจิกายน 2558 ราชกิจจานุเบกษาเผยแพร่พระราชบัญญัติหลักประกันทางธุรกิจ พ.ศ.2558 และพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ (ฉบับที่ 22) พ.ศ. 2558

เมื่อวันที่ 5 พฤศจิกายน 2558 เว็บไซต์ราชกิจจานุเบกษา เผยแพร่พระราชบัญญัติหลักประกันทางธุรกิจ พ.ศ.2558

โดยเหตุผลในการประกาศใช้พระราชบัญญัติฉบับนี้ คือ โดยที่ทรัพย์สินที่อาจนํามาใช้เป็นประกันการชําระหนี้ในลักษณะที่ผู้ให้หลักประกันไม่ต้องส่งมอบการครอบครองทรัพย์สินนั้นให้แก่ผู้รับหลักประกันหรือการจํานองตามมาตรา 703 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ จํากัดเฉพาะอสังหาริมทรัพย์และสังหาริมทรัพย์มีทะเบียนบางประเภทเท่านั้น ผู้ประกอบธุรกิจจึงไม่สามารถนําทรัพย์สินอื่นที่ใช้ในการประกอบธุรกิจนอกจากทรัพย์สินดังกล่าวมาใช้เป็นประกันการชําระหนี้ในลักษณะที่ผู้ให้หลักประกัน ไม่ต้องส่งมอบการครอบครองทรัพย์สินนั้นให้แก่ผู้รับหลักประกันได้

เช่น สังหาริมทรัพย์ที่ผู้ให้หลักประกันใช้ในการประกอบธุรกิจ สินค้าคงคลัง วัตถุดิบที่ใช้ในการผลิตสินค้า หรือทรัพย์สินทางปัญญา ทั้งที่ทรัพย์สินเหล่านี้มีมูลค่าทางเศรษฐกิจเช่นกัน

อีกทั้งกระบวนการบังคับจํานองมีความล่าช้าอันเป็นอุปสรรคต่อการประกอบธุรกิจ สมควรตรากฎหมายเพื่อรองรับการนําทรัพย์สินที่มีมูลค่าทางเศรษฐกิจมาใช้เป็น ประกันการชําระหนี้ในลักษณะที่ไม่ต้องส่งมอบการครอบครองแก่เจ้าหนี้และสร้าง ระบบการบังคับหลักประกันที่มีความรวดเร็ว มีประสิทธิภาพและเป็นธรรมอันจะเป็นประโยชน์ต่อการประกอบธุรกิจ จึงจําเป็นต้องตราพระราชบัญญัตินี้

อ่านรายละเอียดของพระราชบัญญัติได้ที่นี่

นอกจากนี้ยังได้เผยแพร่ พระราชบัญญัติ แก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ (ฉบับที่ 22) พ.ศ. 2558 เพื่อสอดรับกับการออกพระราชบัญญัติข้างต้น

โดยเหตุผลในการประกาศใช้พระราชบัญญัติฉบับนี้ คือ เนื่องจากกฎหมายว่าด้วยหลักประกันทางธุรกิจได้บัญญัติให้สามารถนําสิทธิ เรียกร้องมาเป็นหลักประกันการชําระหนี้ได้โดยไม่ต้องส่งมอบการครอบครองจึง สมควรแก้ไขให้สิทธิตามสัญญาหลักประกันทางธุรกิจเหนือสิทธิเรียกร้องที่นํามาเป็นหลักประกันตกไปเป็นของผู้รับโอน เมื่อมีการโอนสิทธิเรียกร้องนั้นไปเช่นเดียวกับสิทธิจํานอง จํานํา หรือค้ําประกัน จึงจําเป็นต้องตราพระราชบัญญัตินี้

อ่านรายละเอียดของพระราชบัญญัติได้ที่นี่