เทศบาลได้ขอใช้อัฒจันทร์ขององค์การบริหารส่วนจังหวัดเพื่อการแข่งขันกีฬา แล้วปรากฏว่าไฟฟ้ารั่วไหลมาตามรั้วของอัฒจันทร์ เข้าช็อตจนมีคนตาย เทศบาลในฐานะผู้ขอใช้สถานที่ดังกล่าวนั้นจะต้องรับผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทนให้ผู้ตาย

จำเลยเป็นเทศบาลนครศรีธรรมราช มีฐานะเป็นนิติบุคคลโดยเป็นหน่วยงานของรัฐสังกัดกรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย นาย ว. ผู้ตายเป็นบุตรโดยชอบด้วยกฎหมายของโจทก์ทั้งสอง

เมื่อวันที่ 24 มกราคม 2549 ถึงวันที่ 16 มีนาคม 2549 ระหว่างเวลา 18 ถึง 21 นาฬิกา จำเลยจัดให้มีการแข่งขันกีฬาชุมชนครั้งที่ 4 ที่สนามบาสเก็ตบอลบริเวณสนามหน้าเมือง อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช จังหวัดนครศรีธรรมราช

ผู้ตายเป็นผู้สมัครเข้าร่วมแข่งขันกีฬาฟุตซอล ต่อมาวันที่ 28 มกราคม 2549 เวลา 21 นาฬิกาเศษ ระหว่างที่มีการแข่งขันกีฬาฟุตซอล ผู้ตายขึ้นไปบนอัฒจันทร์ มีกระแสไฟฟ้ารั่วไหลมาตามรั้วเหล็กของอัฒจันทร์ช็อตผู้ตายได้รับบาดเจ็บสาหัสและถึงแก่ความตายเมื่อวันที่ 18 มิถุนายน 2549

บิดามารดาของผู้ตายเป็นโจทก์ยื่นฟ้องจำเลย ขอให้บังคับจำเลยชำระเงิน 2,950,000 บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปีจากต้นเงินจำนวนดังกล่าวนับแต่วันฟ้องเป็นต้นไปจะกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์

เมื่อจำเลยยื่นคำให้การแล้วและสืบพยานโจทก์และสืบพยานจำเลยเสร็จ

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชดใช้เงินแก่โจทก์ทั้งสองเป็นเงิน 1,266,123 บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี

โจทก์ทั้งสองอุทธรณ์ ขณะเดียวกันจำเลยก็ยื่นอุทธรณ์ด้วย ปรากฏว่าศาลอุทธรณ์ภาค 8 พิพากษายืน

จำเลยยื่นฎีกาว่า จำเลยเป็นผู้ขอใช้และดูแลสนามบาสเก็ตบอลซึ่งเป็นทรัพย์สินขององค์การบริหารส่วนจังหวัดนครศรีธรรมราช ระหว่างเวลา 18 ถึง 21 นาฬิกา ไม่ใช่เป็นการรับมอบอาคารสนามบาสเก็ตบอลซึ่งรวมถึงไฟฟ้าซึ่งเป็นทรัพย์อันเป็นของเกิดอันตรายได้โดยสภาพมาครอบครองตาม ป.พ.พ. มาตรา 437 วรรคสอง

ทั้งเคยมีเหตุไฟฟ้ารั่วมาก่อนการแข่งขันแล้วจึงเป็นความบกพร่องขององค์การบริหารส่วนจังหวัดนครศรีธรรมราช เจ้าของอาคารที่เกิดเหตุตามกฎหมาย จำเลยจึงไม่ต้องรับผิดชดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์ทั้งสอง

ศาลฎีกาพิจารณาแล้วเห็นว่า การที่จำเลยใช้สถานที่คือสนามกีฬาบริเวณสนามหน้าเมืองมาจัดการแข่งขัน ซึ่งประกอบด้วยสนามที่ใช้ในการแข่งขัน รวมถึงอัฒจันทร์ที่ให้ผู้เข้าชมการแข่งขัน รวมทั้งนักกีฬาใช้เป็นที่นั่งชมการแข่งขันหรือทำกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับการแข่งขันกีฬา

จำเลยย่อมมีหน้าที่ดูแลความเรียบร้อยในระหว่างที่มีการแข่งขันกีฬา รวมถึงการดูแลความปลอดภัยให้นักกีฬาตลอดถึงคนที่เข้าชมการแข่งขันโดยเฉพาะในการแข่งขันกีฬา

ครั้งที่เกิดเหตุ มีการแข่งขันกีฬาในช่วงเย็นไปถึงค่ำระหว่างเวลา 18 ถึง 21 นาฬิกา ย่อมมีความจำเป็นต้องใช้กระแสไฟฟ้าเพื่อให้แสงสว่างตลอดระยะเวลาดังกล่าว ซึ่งกระแสไฟฟ้านั้นเป็นทรัพย์อันเป็นของเกิดอันตรายได้โดยสภาพ

เมื่อกระแสไฟฟ้าช็อตผู้ตายที่อาคารอัฒจันทร์ที่จำเลยเป็นผู้ครอบครองดูแลรับผิดชอบอยู่ในระหว่างการแข่งขันกีฬาที่จำเลยเป็นผู้จัดขึ้น จำเลยก็ต้องรับผิดชอบเพื่อความเสียหายอันเกิดแต่กระแสไฟฟ้า เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่า ความเสียหายนั้นเกิดแต่เหตุสุดวิสัยหรือเกิดเพราะความผิดของผู้ตายตาม ป.พ.พ. มาตรา 437 วรรคสอง

ที่จำเลยอ้างว่าเป็นเหตุสุดวิสัย จำเลยนำสืบได้เพียงว่า ก่อนเกิดเหตุเจ้าหน้าที่ของจำเลยได้ตรวจสอบแล้วไม่มีส่วนชำรุดบกพร่องของกระแสไฟฟ้าในส่วนของอาคารอัฒจันทร์ ซึ่งข้อนำสืบดังกล่าวมิได้แสดงว่าเป็นเหตุสุดวิสัย

สำหรับกรณีที่ผู้ตายใช้น้ำราดตัวจนเปียกก็ได้ความว่าเป็นเพราะผู้ตายเป็นผู้เข้าร่วมการแข่งขันกีฬาฟุตซอล หลังการแข่งขันกีฬาแล้วผู้ตายใช้น้ำราดตัวเพื่อให้สดชื่นหายเหนื่อย เมื่อผู้ตายจับราวเหล็กของอาคารอัฒจันทร์แล้วถูกกระแสไฟฟ้าช็อตจึงถึงไม่ได้ว่าเป็นความผิดของผู้ตาย

ดังนั้น จำเลยจึงไม่หลุดพ้นจากความรับผิดในเหตุที่เกิดขึ้น ศาลฎีกาพิพากษายืนให้จำเลยชดใช้เงิน 1,266,123 บาทแก่โจทก์ทั้งสอง

อ้างอิงจากคำพิพากษาศาลฎีกา 3686/2556