คำพิพากษาศาลอุทธรณ์คดีชำนัญพิเศษที่ 1258/2562 เมื่อลูกจ้างไม่ยินยอมโอนการจ้าง นายจ้างเลิกจ้างถือว่าไม่เป็นธรรม ไม่มีเหตุผลอันสมควร

นายจ้างจะโอนลูกจ้างให้ทำงานกับบริษัทในเครือตามนโยบายเพื่อลดค่าใช้จ่ายที่ซ้ำซ้อน อันเป็นไปเพื่อประโยชน์ของนายจ้างเพียงฝ่ายเดียว ลูกจ้างเห็นว่าสวัสดิการบริษัทใหม่ลดลงกว่าเดิม จึงปฏิเสธ นายจ้างจึงเลิกจ้าง แทนที่จะมีมาตรการหรือวิธีการที่เป็นทางเลือกที่ดีกว่าหรือขวนขวายช่วยเหลือให้ลูกจ้างไม่ต้องเดือดร้อนจากการยุบหน่วยงาน การเลิกจ้างจึงยังไม่มีเหตุผลอันสมควร จึงเป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม เมื่อลูกจ้างอายุ 59 ปี และทำงานมานานถึง 28 ปี ได้รับความเดือดร้อน จึงกำหนดค่าเสียหายให้ 1,733,508 บาท (จำนวน 28 เดือน)

คดีนี้โจทก์ฟ้องว่า วันที่ ๒ สิงหาคม ๒๕๓๑ จำเลยรับโจทก์ทำงานเป็นลูกจ้างตำแหน่งพนักงานบัญชีและการเงิน ค่าจ้างเดือนละ ๖๑,๙๑๑ บาท

วันที่ ๑ เมษายน ๒๕๖๐ จำเลยเลิกจ้างโจทก์อ้างเหตุว่าไม่มีตำแหน่งงานให้ทำ เนื่องจากโจทก์ไม่ยอมโอนย้ายไปทำงานที่บริษัท A จำกัด ซึ่งเป็นบริษัทในเครือของจำเลยตามนโยบายจำเลย

เหตุที่ไม่ยอมโอนย้ายเนื่องจากสวัสดิการลดลงจากเดิม การเลิกจ้างจึงเป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม ทำให้โจทก์ได้รับความเสียหาย ขอบังคับให้จำเลยจ่ายค่ำเสียหายจากการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม ๑,๗๓๓,๕๐๘ บาท พร้อมดอกเบี้ย

จำเลยให้การว่า จำเลยมีนโยบายยุบรวมหน่วยงานในแผนกการเงินและสารสนเทศ เป็นหน่วยงานกลางให้บริการแก่บริษัทในเครือ เพื่อลดค่าใช้จ่ายที่ซ้ำซ้อนเพื่อให้เกิดความคล่องตัวในการทำงาน

พนักงานในแผนก ๓๐ คน สามารถโอนย้ายไปและยังคงปฏิบัติงานในสถานที่เดิม

มีพนักงาน ๒๒ คน โอนย้ายไปทำงานบริษัทในเครือ

มีจำนวน ๕ คน ลาออก

เหลือพนักงาน ๓ คน รวมโจทก์ปฏิเสธการโอนย้าย ไม่มีตำแหน่งอื่นในคุณสมบัติโจทก์จึงจำเป็นต้องเลิกจ้าง

ศาลแรงงานภาค ๒ พิจารณาแล้ว พิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าเสียหายให้แก่โจทก์ ๑,๗๓๓,๕๐๘ บาท

(จำนวน ๒๘ เดือน) พร้อมดอกเบี้ยนับแต่วันฟ้อง (วันที่ ๒๒ พฤศจิกายน ๒๕๖๐) เป็นต้นไปจนกว่าจะชำระ

เสร็จ

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์คดีชำนัญพิเศษเห็นว่า การพิจารณาว่าการเลิกจ้างของจำเลยจะเป็นการเลิกจ้างไม่เป็นธรรมตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. ๒๕๒๒ มาตรา ๔๙ หรือไม่

นั้น จะต้องพิจารณาถึงสาเหตุแห่งการเลิกจ้างและเหตุดังกล่าวเพียงพอแก่การเลิกจ้างหรือไม่เป็นสำคัญ

คดีนี้ แม้จำเลยจะอ้างว่าสำเหตุแห่งการเลิกจ้างมาจากการยุบหน่วยงานการเงินและบัญชีของจำเลยที่โจทก์ทำงานอยู่ ตามนโยบายของจำเลยเพื่อลดค่าใช้จ่ายที่ซ้ำซ้อน เพื่อให้เกิดความคล่องตัวในการทำงาน และเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการให้บริการของจำเลย

โดยไม่ปรากฏว่าก่อนการเลิกจ้างโจทก์ จำเลยมีวิธีการหรือขั้นตอนในการลดภาระค่าใช้จ่ายหรือวิธีการ อื่นเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการทำงานของจำเลย

ทั้งไม่ปรากฏว่าจำเลยอยู่ในภาวะที่มีความจำเป็นต้องปรับโครงการสร้างหรือยุบเลิกหน่วยงาน อันเนื่องมาจากสภาพทางการเงินที่มีปัญหาของจำเลย ไม่อาจคงสถานภาพทางการเงินไว้ได้

การยุบหน่วยงานดังกล่าวแม้จะเป็นอำนาจในการบริหารจัดการหน่วยงานของจำเลย แต่ก็เป็นไปเพื่อประโยชน์ของจำเลยเพียงฝ่ายเดียวเป็นหลัก

เมื่อการยุบหน่วยงานบัญชีและการเงินมีผลกระทบถึงการทำงานของโจทก์

ลำพังการที่จำเลยเสนองานที่ใหม่ให้ แต่ก็ทำให้โจทก์ได้รับสวัสดิการต่างๆ ลดลง ทำให้โจทก์ซึ่งอายุ ๕๙ ปี และทำงานกับจำเลยมาถึง ๒๘ ปี ต้องได้รับความเดือดร้อน แทนที่จำเลยจะมีมาตรการหรือวิธีการที่เป็นทางเลือกที่ดีกว่า หรือขวนขวายช่วยเหลือให้โจทก์ไม่ต้องเดือดร้อนจากการยุบหน่วยงาน จำเลยกลับเลือกที่จะเลิกจ้างโจทก์ การเลิกจ้างจึงยังไม่มีเหตุผลอันสมควร จึงเป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม

พิพากษายืน