จ้างหลังเกษียณ แม้มีการต่อสัญญาจ้างหลายครั้ง ไม่มีกำหนดเวลาในสัญญา แต่ไม่อยู่ภายใต้การบังคับบัญชา นิติสัมพันธ์จึงไม่ใช่จ้างแรงงาน

อ้างอิงคำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๘๒๐๘/๒๕๖๐

คดีนี้โจทก์ฟ้องว่า จำเลยจ้างโจทก์ทำงานเป็นที่ปรึกษาและเลขานุการบริษัทจำเลย สัญญาจ้างไม่มีกำหนดเวลา มีการต่อสัญญาหลายครั้ง ครั้งสุดท้ายต่อสัญญาถึงวันที่ ๓๑ ธันวาคม ๒๕๕๖ ต่อวันที่ ๒๗ กันยายน ๒๕๕๖ จำเลยเลิกจ้างโจทก์ให้มีผลวันที่ ๓๑ ธันวาคม ๒๕๕๖ โจทก์มีสิทธิได้รับค่าชดเชย ๑๘๐ วัน ค่าจ้างอัตราสุดท้ายเดือนละ ๔๙๕,๐๐๐ บาท แต่จำเลยไม่จ่าย ขอบังคับให้จำเลยจ่ายค่าชดเชย ๒,๙๗๐,๐๐๐ บาท พร้อมดอกเบี้ย

จำเลยให้การว่า โจทก์เคยทำงานกับจำเลยเป็นลูกจ้างตำแหน่ง Executive เกษียณอายุวันที่ ๑ มกราคม ๒๕๕๓ เมื่อเกษียณแล้ว โจทก์จ้างเป็นที่ปรึกษากฎหมายและเลขานุการของจำเลยเพื่อให้บริการและให้ความช่วยเหลือจำเลย ไม่ใช่สัญญาจ้างแรงงาน โจทก์จึงไม่มีสิทธิฟ้องเรียกค่าชดเชย

ศาลแรงงานกลางพิจารณาแล้ว เห็นว่า การที่โจทก์ทำงานให้จำเลยไม่ถือเป็นสัญญาจ้างแรงงาน พิพากษา

ยกฟ้อง โจทก์อุทธรณ์

ศาลฎีกา เห็นว่า การพิจารณาว่าโจทก์และจำเลยจะมีนิติสัมพันธ์ในฐานะนายจ้างลูกจ้างกันตามสัญญาจ้างแรงงานหรือไม่ จะต้องพิจารณาจากข้อเท็จจริงที่รับฟังได้ในคดี และบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา ๕๗๕ และพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. ๒๕๔๑ มาตรา ๕

มิใช่พิจารณาจากข้อเท็จจริงแต่เพียงฝ่ายเดียวว่าฝ่ายรับจ้างตกลงทำงานให้ฝ่ายว่าจ้าง และฝ่ายว่าจ้างตกลงให้ค่าจ้างตลอดเวลาที่ทำงานให้ และผู้ว่าจ้างจะเป็นผู้จัดหาเครื่องมือและอุปกรณ์ในการทำงานทั้งหมดให้แก่ฝ่ายรับจ้างเท่านั้น

คดีนี้ภายหลังโจทก์เกษียณอายุแล้ว จำเลยได้ทำสัญญาฉบับใหม่กับโจทก์ ระบุว่าจำเลยจ้างโจทก์ต่อไปตามสัญญาจ้างที่ปรึกษา (Consultancy Service Agreement) เป็นผู้รับจ้างอิสระในการให้บริการแก่โจทก์ ไม่ได้เป็นการแต่งตั้งเป็นพนักงาน การทำงานไม่อยู่ภายในกรอบระเบียบ กำหนดเวลาทำงาน ไม่ต้องอยู่ภายใต้การควบคุมบังคับบัญชาของจำเลย แสดงว่าโจทก์รับทำการงานให้จำเลยโดยอิสระ ไม่อยู่ภายใต้อำนาจการบังคับบัญชา ไม่มีเวลาทำงานปกติ

นิติสัมพันธ์ระหว่างโจทก์กับจำเลยในลักษณะดังกล่าวจึงไม่ใช่คู่สัญญาในเรื่องจ้างแรงงาน ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา ๕๗๕ และไม่ใช่นายจ้างลูกจ้างกันตามพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. ๒๕๔๑ มาตรา ๕ โจทก์จึงไม่ใช่ลูกจ้างจำเลย

พิพากษายืน